Oyga odamni tushirishning birinchi rejalari 17 -asrda paydo bo'lgan

Oyga odamni tushirishning birinchi rejalari 17 -asrda paydo bo'lgan
Oyga odamni tushirishning birinchi rejalari 17 -asrda paydo bo'lgan
Anonim

Doktor Jon Uilkins (1614-1672)-taniqli tabiat faylasufi yoki tabiatshunos, Oksford markazidagi Vedxem kolleji rektori. Garchi Uilkins yaxshi bilimli ziyolilardan va har qanday yo'nalishdagi har qanday ilmiy tadqiqotlar bilan shug'ullanish imkoniyatiga ega bo'lgan bo'lsa-da, u odamlarning oyga borishi va olimi borligiga shubha qilmaydigan uning aholisi bilan uchrashishi kerakligiga ishonardi.

Ruhoniy va ilohiyotchi sifatida Uilkins shunday keng va Yerga o'xshash sayyorani, shubhasiz, Xudo tirik mavjudotlar uchun yaratgan, deb hisoblardi. Va u birodarlar bilan aloqada bo'lishga qat'iy qaror qildi, ammo hozir aniq bo'lganidek, bu tush ko'rgan odam o'z davridan uch asr oldinda edi.

XVII asrda tortishish va kosmos qonunlari haqidagi ilmiy bilimlar, yumshoq qilib aytganda, ancha cheklangan edi. Uilkins, o'sha davrdagi ko'plab boshqa olimlar singari, Yer atmosferasi va kosmos o'rtasida hech qanday farq yo'qligiga ishonishgan va sayyoramizning o'ziga jalb qilinishini magnitlanish bilan izohlashgan. Uning fikricha, agar qanotli arava etarlicha tezlikni rivojlantira oladigan bo'lsa, u shunday balandlikka ko'tariladiki, u Yerning magnitli tortishishidan qutulib, Oyga etib borishi mantiqan to'g'ri edi.

Bu oddiy muammoni nazariy darajada hal qilib, Uilkins dolzarb savollarga o'tdi: Sayohatchilar uzoq safar davomida qanday ovqatlanadilar? U ochlikning asosiy sababi tortishish kuchi bilan kurashish ekanligini aytdi, shuning uchun agar bu to'siqni engib o'tish uchun yo'l topilsa, Oyga etib borish mumkin. Bu muammo ustida mulohaza yuritib, u uyquga ketish, yoki sodda qilib aytganda, uyquga ketish g'oyasini ilgari surdi. Agar hayvonlar uyquga keta olsalar va oylar davomida ovqat yemasalar, nega odam buni qilmasligi kerak? U so'radi. - Axir, qadimgi yunon ko'ruvchisi Epimenid 75 yil uxlagan, deyishadi.

O'sha paytda odamlar Yer yuzasidan qanchalik baland bo'lsa, havo shunchalik kam va sovuqroq bo'lishini bilar edi. Biroq, Uilkins bu muammoning echimini topdi: "suv bilan namlangan gubkalar yupqalashishga qarshi yordam beradi".

Albatta, u hech qachon o'z orzusini amalga oshirishga yaqinlasha olmagan. Biroq, asrlar o'tib samolyotlar va kosmik raketalarga olib keladigan tadqiqotlarning kashshofi bo'lgan qushlarning uchish mexanikasini o'rganayotganda, Uilkins hamkasbi Robert Xuk yordamida o'z nazariyasini sinovdan o'tkazdi. Ularning hech biri o'z tajribalarini yozmagan. Ular shunchaki tajriba o'tkazdilar, bugun esa muvaffaqiyatga erishmadilar desak xato bo'lmaydi. Hukning o'zi, ehtimol, Uilkins kosmosni nafas ololmasligini va kislorodsiz vakuum ekanligini bilib, umidini uzdi.

Albatta, bugundan boshlab Uilkinsning rejalarini haddan tashqari o'ziga ishongan "faxriy" ning johil shov -shuvlari sifatida masxara qilish oson. Ammo uning g'oyalari inqilobiy xarakterga ega edi, chunki agar u birinchi bo'lib xayoliga kelgan bo'lsa. Oksford tadqiqotchisi Allan Chepman yozganidek, "1640 yildagi Jon Uilkins kabi izlanuvchan yigit o'zini" ilmiy inqilob "ning markazida topdi, chunki eskirgan dogmalar ag'darildi va yangi davrning imkoniyatlari hayajonli va deyarli cheksiz bo'lib tuyuldi". Qanday qilib uni juda ko'p orzu qilganlikda ayblash mumkin, hatto ba'zida uning fantaziyalari haqiqatdan yiroq bo'lsa ham?

Tavsiya: